In Memoriam: Wim van Heijningen
Op 83 jarige leeftijd is Wim van Heijningen overleden. Een bekend en geliefd Voorburger is heen gegaan.
Op 23 september 1933 werd Wim van Heijningen geboren in de Prins Hendrikstraat 51. Hij heeft daar een groot deel van zijn leven bij zijn vader en moeder gewoond. Een echte Oranjekwartierder dus. Hij is eigenlijk de tweede zoon uit een gezin van 5 kinderen, want de eerste zoon overleed op zijn 4e jaar. In die tijd niet heel ongewoon, maar wel heel verdrietig.
Verder werden er nog vier meisjes geboren. Wim heeft twee oudere en twee jongere zusjes. Wim groeide op in de Prins Hendrikstraat, waar hij veel buiten was. Hij hield van gezelligheid en zocht altijd contact. Niet zo gek dat veel mensen hem kenden. Toch deed Wim ook veel alleen.
Zo trok hij er altijd in zijn eentje op uit om bijvoorbeeld naar Wilhelmus te gaan. Hoewel Wim niet kon lezen, wist hij uit de krant feilloos de stand van Wilhelmus eruit te halen. Had je de wedstrijd gemist, wat hèm vrijwel nooit gebeurde, dan kon hij het je zeker vertellen. Een bloedfanatieke supporter en dat was ie.
Wim is en was altijd gek op muziek. Sint Cecilia vond in hem een trouwe fan. Vaak ging hij mee op allerlei uitstapjes en concoursen. Hij was er een geziene gast. Om die reden is hij op zijn 60ste verjaardag verrast door Sint Cecilia, die hem een heuse serenade bracht. Uiteraard sloeg Wim de maat.
Wim is een trouwe bezoeker van de Sint Martinuskerk. De familie Drabbe haalde hem elke zondag op.
Op 23 september 1933 werd Wim van Heijningen geboren in de Prins Hendrikstraat 51. Hij heeft daar een groot deel van zijn leven bij zijn vader en moeder gewoond. Een echte Oranjekwartierder dus. Hij is eigenlijk de tweede zoon uit een gezin van 5 kinderen, want de eerste zoon overleed op zijn 4e jaar. In die tijd niet heel ongewoon, maar wel heel verdrietig.
Verder werden er nog vier meisjes geboren. Wim heeft twee oudere en twee jongere zusjes. Wim groeide op in de Prins Hendrikstraat, waar hij veel buiten was. Hij hield van gezelligheid en zocht altijd contact. Niet zo gek dat veel mensen hem kenden. Toch deed Wim ook veel alleen.
Zo trok hij er altijd in zijn eentje op uit om bijvoorbeeld naar Wilhelmus te gaan. Hoewel Wim niet kon lezen, wist hij uit de krant feilloos de stand van Wilhelmus eruit te halen. Had je de wedstrijd gemist, wat hèm vrijwel nooit gebeurde, dan kon hij het je zeker vertellen. Een bloedfanatieke supporter en dat was ie.
Wim is en was altijd gek op muziek. Sint Cecilia vond in hem een trouwe fan. Vaak ging hij mee op allerlei uitstapjes en concoursen. Hij was er een geziene gast. Om die reden is hij op zijn 60ste verjaardag verrast door Sint Cecilia, die hem een heuse serenade bracht. Uiteraard sloeg Wim de maat.
Wim is een trouwe bezoeker van de Sint Martinuskerk. De familie Drabbe haalde hem elke zondag op.
|
|
In zijn werkzame leven heeft Wim vooral in de groenvoorziening gewerkt. Jarenlang heeft hij op de begraafplaats aan de Rodelaan het groen verzorgd. De laatste jaren van zijn werkzame leven heeft hij bij Wilhelmus de boel mooi gemaakt, hoewel hij ook wel eens een praatje maakte met deze of gene, waardoor de pauzes wel eens uitliepen.
Ook bij politie en brandweer was Wim een oude bekende. Wim werd door de politie regelmatig thuisgebracht.
Wim woonde lang met veel plezier in de Julianahof in Leidschendam. Hij heeft het er goed gehad. Ook werd hij regelmatig door zijn zussen opgehaald. Hij kon daar erg van genieten.
De laatste jaren woonde Win In Nieuw Heeswijk in Voorburg-West.
Als je aan Wim vroeg een mop te vertellen en dan begon hij meteen met: “Wat is het verschil tussen een tram en een deken? Ga er maar eens onderliggen” zei hij nog voordat je de kans kreeg om te antwoorden. Wim lag dan natuurlijk zelf ook in een deuk.
We zullen Wim enorm missen. Hij was een stukje van onze jeugd een stukje van Voorburg en een stukje van Oranjekwartier. Rust zacht, Wim. Fijn je gekend te hebben.
Namens het Bestuur van de Oranjevereniging Oranjekwartier in Voorburg.
Ook bij politie en brandweer was Wim een oude bekende. Wim werd door de politie regelmatig thuisgebracht.
Wim woonde lang met veel plezier in de Julianahof in Leidschendam. Hij heeft het er goed gehad. Ook werd hij regelmatig door zijn zussen opgehaald. Hij kon daar erg van genieten.
De laatste jaren woonde Win In Nieuw Heeswijk in Voorburg-West.
Als je aan Wim vroeg een mop te vertellen en dan begon hij meteen met: “Wat is het verschil tussen een tram en een deken? Ga er maar eens onderliggen” zei hij nog voordat je de kans kreeg om te antwoorden. Wim lag dan natuurlijk zelf ook in een deuk.
We zullen Wim enorm missen. Hij was een stukje van onze jeugd een stukje van Voorburg en een stukje van Oranjekwartier. Rust zacht, Wim. Fijn je gekend te hebben.
Namens het Bestuur van de Oranjevereniging Oranjekwartier in Voorburg.
